I journeyed forth
from the frozen north,
bringing vows with me
on the misty sea.
I have found pleasure
in full measure
but hope to rest
on my Hulda's breast.

There dwells my brother,
my blessèd mother,
my sisters, my friends,
in the flower-starred glens
between mountains and sea —
how familiar to me! —
where my life's blind spark
once sprang from the dark.

I pray I may rest
where the priests and the best
of farmers have trod,
with faith in God
and themselves strong as stone —
as strong as my own! —
and where life flows bright
amid bounties of light.

Suður fórumk um ver,
en eg svarna ber
öflga eiðstafi
úr úthafi:
munarmyndum
mjög þótt yndum,
heimrof mig finni
hjá Huldu minni.

Þar er barmi blíður
og blómafríður
runnur í reit
er eg rökkri sleit;
dalur, sól og sær
og systur tvær,
einkamóðir
og ástvinir góðir.

Þar er búþegn bestur,
bóndi og prestur,
til þess tel eg vottinn —
trúir enn á drottinn
og á sjálfan sig
svo sem ég á mig,
þar er líf í landi
og ljóshæfur andi.