[Chapter 3]

Nú skal nefna fleiri menn til sǫgunnar. Ketill er maðr nefndr; hann átti at ráða fyrir Raumsríki. Hann var mikilhæfr maðr ok ríkr at auðæfum, vitr ok vinsæll. Ketill var kvángaðr maðr, ok hét Ingibjǫrg kona hans; hon var af ættum dýrum. Þau áttu tvá sonu; hét annarr Sigurðr, en annarr Gunnlaugr. Þeir brœðr áttu kenningarnǫfn; var annarr kallaði Sigurðr spaki, en annarr Gunnlaugr ofláti. Ketill kendi sonum sínum allar íþróttir þær er mǫnnum var þá títt at kunna, því Ketill var hverjum manni betr at sér búinn um allar íþróttir. Þeir heldu sér marga þjónustumenn ok gáfu þeim góðar gjafir. Þeir brœðr ríðu út með sveinum sínum at skjóta dýr ok fugla, því at þeir váru inir mestu ágætismenn. Ketill var inn mesti ágætismaðr til bardaga ok inn mesti rausnarmaðr í ǫllum greinum. Hann háði fjórar ok tuttugu hólmgǫngur ok hafði í ǫllum sigr. Vingott var með þeim Haraldi konungi ok Katli. Ketill var ok málamaðr svá mikill at hann átti aldri því máli at fylgja at hann ynni ekki við hverja sem hann átti, því þegar hann tók at tala, þá þótti ǫllum svá sem hann talaði. Hann var ok svá málsnjallr at aldri þótti svá mikit óhljóð á nǫkkru þingi at ekki fengi hann hljóð er hann tók at tala. Konungr bauð Katli opt at þiggja hæri nafnbót ok sagði honum þat vel sóma, bæði sakir vísdóms ok margra hluta annarra, en Ketill vildi þat eigi þiggja, sagðisk heldr vilja vera einfaldr bóndi ok halda sik til jafns við þá sem meiri nafnbœtr hefði. Ketill unni svá mikit konu sinni at hann mátti ekki móti henni láta. Ok leið svá fram um tíma.