[Chapter 1]

Haraldr inn hárfagri var sonr Hálfdanar svarta. Hann var einvaldskonungr yfir Nóreg<i> er saga þessi gerðisk. Hann tók ungr konungsdóm. Haraldr var allra manna vitrastr ok vel búinn at ǫllum íþróttum þeim sem konungs tign byrjaði. Konungr hafði mikla hirð um sik ok valdi þar til ina ágætustu menn þá sem reyndir váru at miklu harðfengi ok mǫrgum frægðarverkum. Ok svá sem konungr girntisk at hafa með sér it bezta mannval, þá váru þeir at ǫllu betr haldnir en nǫkkurir menn í landinu, því konungr sparði hvárki við sína menn fé né fullting ef þeir kunna at gæta. Eigi var með minna móti at þat hlýðzk ǫngum í móti at gera konungs vilja. Sumir urðu landflótta fyrir honum en sumir drepnir, ok kastaði konungr sinni eign á allt þat þeir áttu eptir. En margir mikilsháttar menn þoldu eigi álǫgur konungs ok flýðu ór Nóregi, þeir sem váru af stórum ættum, ok vildu heldr flýja óðul sín en liggja undir ánauðaroki konungs, ok leituðu til ýmissa landa. Á hans dǫgum byggðisk mjǫk Ísland, því þangat flýðu þá margir mikilsháttar menn þeir er eigi þoldu ofríki Haralds konungs.